هوش مصنوعی:
متن بالا درباره گذر عمر و فانی بودن زندگی است. شاعر از نوروز و تغییر فصل به عنوان نمادی از گذر زمان استفاده می‌کند و به این نکته اشاره دارد که عمر کوتاه است و هر کس در این دنیا زندگی می‌کند، سرانجام از آن می‌رود.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم فلسفی درباره مرگ و گذر زمان است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سال قابل درک نباشد. همچنین، این موضوعات ممکن است برای برخی از افراد در سنین پایین سنگین یا ناراحت‌کننده باشد.
شمارهٔ ۶۶
وَنُوشه رِهْ گِمٌهْ چییهْ ته دامِنِ چاکْ؟
نوروزْ بِمُونه، نظرْدارْنی سوی خاکْ؟
ته پنج روزهْ عُمرْ دارنی، تِرِهْ چییِه باکْ؟
هر کَسْ به دنی کَمْ بزیسْته، هَسِّه پاکْ
نوروزْ بِمُونه، نظرْدارْنی سوی خاکْ؟
ته پنج روزهْ عُمرْ دارنی، تِرِهْ چییِه باکْ؟
هر کَسْ به دنی کَمْ بزیسْته، هَسِّه پاکْ
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
