هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر بیان می‌کند که به نرگس (نمادی از زیبایی یا معشوق) عهد کرده است و به چیز دیگری توجه ندارد. او از چیدن گل‌های دیگر خودداری می‌کند و تنها دست به سوی یار دراز می‌کند.
رده سنی:
15+
محتوا شامل مفاهیم عاشقانه و نمادین است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، درک عمیق‌تر شعر نیاز به بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۸۹
عهدْ بکِرْدِمِهْ بی تُو نَرْگِسْ نکارِمْ،
اونْجه که نرگسْ بکارِنْ، کارْ ندارِمْ،
وَنُوشه نَچینِمْ، گِلْ‌رِهْ بُو نَکِنِمْ
دَسْتْ بهشته یارْرِهْ مِنْ رِجو نَکِنِمْ
اونْجه که نرگسْ بکارِنْ، کارْ ندارِمْ،
وَنُوشه نَچینِمْ، گِلْ‌رِهْ بُو نَکِنِمْ
دَسْتْ بهشته یارْرِهْ مِنْ رِجو نَکِنِمْ
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
