هوش مصنوعی:
در این متن، صحنه‌ای از طبیعت توصیف شده است که در آن برف و گل به تماشای یکدیگر می‌نشینند و زاغ‌چه‌ها به نرگس‌ها نگاه می‌کنند. همچنین، اشاره‌ای به یار و هوای او شده است.
رده سنی:
12+
متن دارای مفاهیم شاعرانه و طبیعت‌گرایانه است که برای نوجوانان و بزرگسالان قابل درک و لذت‌بردن است. همچنین، اشاره‌های عاشقانه آن نیز برای این رده سنی مناسب می‌باشد.
شمارهٔ ۱۰۹
وَرفِ گُله ره دیمه که لارْ ره وارن
وَرْف و گلْ تماشا کننْ تیمْ بکارنْ
وَنوشه ره وایی ویهارْ بوئه (بوو) یارن
زاغِ وَچهْ نَرْگسْ ره تکْ هائیتْ دارن
وَرْف و گلْ تماشا کننْ تیمْ بکارنْ
وَنوشه ره وایی ویهارْ بوئه (بوو) یارن
زاغِ وَچهْ نَرْگسْ ره تکْ هائیتْ دارن
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
