هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از آرزوی دیدار دوست و محبت او سخن می‌گوید. او اشاره می‌کند که مردم از آرزوها حرف می‌زنند و جان خود را می‌گشایند، اما آرزوی او این است که دوستش به او توجه و محبت کند.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عاطفی و اجتماعی موجود در متن برای درک و ارتباط بهتر، به بلوغ فکری و تجربه‌ی احساسی نوجوانان و بزرگسالان نیاز دارد.
شمارهٔ ۱۱۰
دوستْ ره دیمه که آمِل کیچه وارن (آرن)
اونْ دیم وُ دستونْ رهْ به من کاشْ بیارن
مَرْدِمْ اَملْ گوئنْ وُ جانْ ره وازنْ
مه اَملْ اونجوئه که مرهْ خش‌ْ دارن
اونْ دیم وُ دستونْ رهْ به من کاشْ بیارن
مَرْدِمْ اَملْ گوئنْ وُ جانْ ره وازنْ
مه اَملْ اونجوئه که مرهْ خش‌ْ دارن
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
