هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از گذشت زمان و تغییرات آن سخن می‌گوید. او به سال‌های گذشته اشاره می‌کند و بیان می‌کند که اگر سال‌ها نود ساله بودند، تمام می‌شدند، اما یکی از آن‌ها برای او جدید است. همچنین، او از مهرورزی و جفا سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که جفا خشک شده و بفا (احتمالاً به معنای بخشش یا نیکی) جدید است.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق مرتبط با گذر زمان و عواطف انسانی ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از واژگان قدیمی و سبک شعری ممکن است برای گروه‌های سنی پایین جذابیت نداشته باشد.
شمارهٔ ۱۳۲
امیر گنه: مه سالْ اگر که نودْ بو
تمومْ ته قدی بُو، یکی منْ نوی بو
ته مهرورزمْ مه سالْ اگر که نود بو
ته جفاره خش گیتْمه، بفا نوی بو
تمومْ ته قدی بُو، یکی منْ نوی بو
ته مهرورزمْ مه سالْ اگر که نود بو
ته جفاره خش گیتْمه، بفا نوی بو
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
