هوش مصنوعی:
متن بیانگر احساسات شاعر نسبت به تغییرات آب و هوایی و تأثیر آن بر طبیعت و زندگی است. شاعر از برف و سرما سخن می‌گوید و از دشت و آهو یاد می‌کند. همچنین، او به رابطه بین خود و مخاطب اشاره کرده و از زحمات و تلاش‌های او قدردانی می‌کند. در پایان، شاعر پیشنهاد می‌دهد که هر دو با هم به جایی بروند.
رده سنی:
12+
متن دارای مفاهیم شاعرانه و احساسی است که ممکن است برای کودکان کم‌سن قابل درک نباشد. همچنین، برخی از واژگان و مفاهیم نیاز به درک عمیق‌تری از روابط انسانی و طبیعت دارند.
شمارهٔ ۱۴۸
سیُو چِشْ، کَمونْ برفِهْ، مه لارِ آهو
امسالِ هوا، دشتِ سَرْچه دَری تو؟
من به میون بَنْ، کَشّمه زحمتِ تو
بروُ من و تو، هَردْ هیٰا بُوریمْ کو
امسالِ هوا، دشتِ سَرْچه دَری تو؟
من به میون بَنْ، کَشّمه زحمتِ تو
بروُ من و تو، هَردْ هیٰا بُوریمْ کو
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
