هوش مصنوعی:
این شعر از امیر گنه، توصیفی شاعرانه از طبیعت بهاری است که در آن غنچه‌های نوظهور، گلها و عطر مشک‌آلود آنها به تصویر کشیده شده‌اند. شاعر با استفاده از تصاویر زنده، احساس بیقراری و اشتیاق را نیز بیان می‌کند.
رده سنی:
12+
محتوا شامل مفاهیم شاعرانه و احساسی است که برای درک بهتر، به سطحی از بلوغ ذهنی و ادبی نیاز دارد. کودکان زیر 12 سال ممکن است در درک عمیق این مفاهیم با مشکل مواجه شوند.
شمارهٔ ۲۵۷
امیر گنه: مه غنچه‌ی نوویهاری
دَپیتهْ گِل دلهْ مشکِ تتاری
زنگی به گِلِ سَرْ کنّهْ دادهْ داری
نهْلْنه، ته وَرْ کنمْ بیقراری
دَپیتهْ گِل دلهْ مشکِ تتاری
زنگی به گِلِ سَرْ کنّهْ دادهْ داری
نهْلْنه، ته وَرْ کنمْ بیقراری
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۵۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۵۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
