هوش مصنوعی:
متن بالا بیانگر احساسات شاعر درباره‌ی غم و اندوه در زندگی است. او از موسیقی و صدای نای به عنوان نمادی از شادی یاد می‌کند، اما در مقابل، کوس و کرّ نای را نشانه‌ای از غم و مصیبت در سراسر جهان می‌داند. شاعر از خدا می‌خواهد که غم و داغ به هیچ‌کس نرسد و آرزو می‌کند کسانی که در رنج هستند، از آن رهایی یابند.
رده سنی:
16+
متن حاوی مفاهیم عمیق عاطفی و فلسفی درباره‌ی رنج و غم است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از نمادهای موسیقی و مفاهیم انتزاعی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۲۵۸
دِ جا عشرتْ بو، چنگ و صدای نایی
مشرق تا مَغربْ ته کوس و کَرِّ نایی
یاربْ غم و داغْ هرگز تنه دَرْ نایی
نزییه (نزینه) هر اُونْ کَسْکه تنه دَرْنایی
مشرق تا مَغربْ ته کوس و کَرِّ نایی
یاربْ غم و داغْ هرگز تنه دَرْ نایی
نزییه (نزینه) هر اُونْ کَسْکه تنه دَرْنایی
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۵۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۵۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
