هوش مصنوعی:
شاعر از معشوق خود می‌خواهد که مانند گلِ وَلگْ رفتار نکند و با نگاهی اصیل به او بنگرد. او اشاره می‌کند که معشوق، با وجود سرخ‌رویی و زیبایی، دل او را به دام انداخته است.
رده سنی:
16+
محتوا دارای مفاهیم عاشقانه و احساسی است که درک آن نیاز به بلوغ عاطفی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های شعری ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.
شمارهٔ ۲۷۴
گلِ وَلگْ ته جا گَرْ هاکنهْ نخاری
دَرْ دَمْ به منه چشِ اَسْلی دَرْآری
تو که سرخهْ گِل وَلْگْ ره جومه داری
ورازْنهْ مه دلْ ره صید کردهْ داری
دَرْ دَمْ به منه چشِ اَسْلی دَرْآری
تو که سرخهْ گِل وَلْگْ ره جومه داری
ورازْنهْ مه دلْ ره صید کردهْ داری
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۷۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۷۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
