هوش مصنوعی:
این شعر بیانگر درد و رنج ناشی از جدایی و عشق ناکام است. شاعر از مرگ درونی خود در غم عشق سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که زندگی بدون معشوق بی‌معناست. او از دیدگان اشک‌بار، جان بی‌قرار و رسوایی در دنیا بدون حضور معشوق شکایت دارد و در نهایت اشاره می‌کند که تمام این جهان بدون معشوق بی‌ارزش است.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عمیق عاطفی و غم‌انگیز است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک یا مناسب نباشد. همچنین، پرداختن به موضوعاتی مانند مرگ عاطفی و رسوایی نیاز به بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۹
چی وا (چی بو) بَمِردْ بومْ ته عشقِ وَرْمن‌ای هو
بَتُومِّه دییِنْ شِه مَرگ، نَتُومِّهْ بی تو
جانْ دونّه که چی جانْ بَکنّیمهْ بی تو
دیده دونّه چی خینْ بَشِنیمّهْ بی تو
حقّْ دُونّه که رُسوایِ دَنیمِهْ بی تو
اَلْقِصّهْ که این عالمْ دِنیمهْ بی تو
بَتُومِّه دییِنْ شِه مَرگ، نَتُومِّهْ بی تو
جانْ دونّه که چی جانْ بَکنّیمهْ بی تو
دیده دونّه چی خینْ بَشِنیمّهْ بی تو
حقّْ دُونّه که رُسوایِ دَنیمِهْ بی تو
اَلْقِصّهْ که این عالمْ دِنیمهْ بی تو
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
