هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که در آن شاعر از معشوقه‌ای با توصیفات زیبا و استعاری یاد می‌کند. در این شعر، از عناصری مانند استاد ازل، زلیخا، و آیینه برای بیان احساسات و عشق استفاده شده است.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و ادبی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان ادبی کلاسیک، فهم آن را برای سنین پایین‌تر دشوار می‌کند.
شمارهٔ ۱۷
استادِ ازلْ پلّه دچیهْ مُوره
مشّاطه زُلیخٰا به ته هر دْ روره
کَیْ حاجتِ وُسْمه بیهْ ته ابروره؟
کُحلِ بَصرْ یاسَمِن جا که دوره
آیینه برابرْ نِیهْ ته دِ روره
کی رو دارنه (که) وی بَوینهْ ته روره؟
مشّاطه زُلیخٰا به ته هر دْ روره
کَیْ حاجتِ وُسْمه بیهْ ته ابروره؟
کُحلِ بَصرْ یاسَمِن جا که دوره
آیینه برابرْ نِیهْ ته دِ روره
کی رو دارنه (که) وی بَوینهْ ته روره؟
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
