هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و حزن‌انگیز است که در آن شاعر از درد عشق و فراق یار می‌نالد و از رنج‌های روحی و عاطفی خود سخن می‌گوید. او از بی‌وفایی معشوق و رنج‌های ناشی از این عشق نافرجام شکایت می‌کند و به درگاه خداوند پناه می‌برد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه‌ی عمیق و رنج‌های عاطفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان و اصطلاحات قدیمی ممکن است برای کودکان و نوجوانان دشوار باشد.

شمارهٔ ۱۱

اَمیرْ گِنِهْ مِهْ دَسْتِهْ گِلِ سُورْ آسٰا
یٰارَبْ کِهْ تِنِهْ عِشْقْ بِهْ کَسی نِمٰاسٰا

اُونْ مٰارْ رِهْ کِهْ‌ای دُوسْتْ بَئیتیمْ یکی سٰا
چِنُونِهْ کِهْ کُورِ دَسْتْ دَکِتْ بُوعَصٰا

بَوینْ چِتْری بَوِرْدْ می‌عِشْقْ رِهْ بالٰا
قَسِمْ خِرْنی کِهْ آشْتی نِکِمّهْ اینْ بٰا

مِهْ وَرْ شُویکی سٰال وُ رُوزُهْ چِهٰارْمٰا
شَهْرِ مَرْدِمُونْ کَیْ سَرْ بَوییِّهْ اینْ بٰا
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.