هوش مصنوعی:
متن بالا یک شعر یا ترانه محلی است که به زبان محلی (احتمالاً گیلکی یا مازندرانی) سروده شده است. در این شعر، شاعر از عشق، طبیعت و احساسات خود سخن میگوید و از عناصری مانند گل، سبزیها و زبان شیرین معشوق یاد میکند. همچنین، به نظر میرسد که شاعر درگیر احساسات противоречиوی مانند عشق و دوری است.
رده سنی:
15+
این متن دارای مفاهیم عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان محلی ممکن است برای گروههای سنی پایین دشوار باشد.
شمارهٔ ۱۰
ویلِهْ وَرْتِنِهْ خِنِهْ بیایمْ یٰانٰا؟
اینْ مَشْوِرِتِهْ دِتٰا خِشْ هٰادِمْ یٰانٰا
مِنْ وُ تِنِهْ سٰازِشْ دَوِسْ بُونِهْ یٰانٰا
گَرْ بُونِهْ آری بئو، نَووُئِهْ، بو، نٰا
دی نا، وُ، پری نا، اَمْروُ اَیی نٰا
تِهْ شیرینْ زِبوُنْ رِهْ دَکِتْ شیمِهْ یٰانٰا
صَحْنِ گُل وُ وٰارِنْگ وُ تَرْخُونْ وُ نَعْنٰا
تِهْ دیمْ دِخِشِ جا (مال) دَرِهْ چِرْ گِنی نٰا
اینْ مَشْوِرِتِهْ دِتٰا خِشْ هٰادِمْ یٰانٰا
مِنْ وُ تِنِهْ سٰازِشْ دَوِسْ بُونِهْ یٰانٰا
گَرْ بُونِهْ آری بئو، نَووُئِهْ، بو، نٰا
دی نا، وُ، پری نا، اَمْروُ اَیی نٰا
تِهْ شیرینْ زِبوُنْ رِهْ دَکِتْ شیمِهْ یٰانٰا
صَحْنِ گُل وُ وٰارِنْگ وُ تَرْخُونْ وُ نَعْنٰا
تِهْ دیمْ دِخِشِ جا (مال) دَرِهْ چِرْ گِنی نٰا
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.