اَیْ حُوریوَشْ مِسْتِهْ چَشْ، آهویِ لٰارْ!
تِهْ ناوُکِ عِشْقْ هٰا کِرْدِهْ مِهْ دِلْ‌رِهْ کٰارْ

مِهْ سَرْ سِتِمی سَنْگْ خِرْنِهْ روزی سی‌وارْ
جفاکَشْ همینْ مِنْمِهْ، تویی جِفٰاکاٰرْ

اَوی دُوسْ به گیتی اَرْدَووُ یکی وارْ
شیرینْ خِسروی وَرْنَمِرْدْ بُوهِچّی وارْ

دوسْ شِه (شی) کَمِنْدِ سَرْ بَکِشی بُو به تارْ
هَرْ گُوشِهْ یکی شهر وُ مییُونْ یکی لٰارْ

«امیر پازواری»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir