اَوی دُوسْ به گیتی بَسْ نِخارِهْ مِهْ‌کٰارْ
کَتْمِهْ شووُ روز، دیمْ دکِتْ سُونِ ویمٰارْ

سُوزِّمِهْ، و تَشْ (آتِشْ) بُونه هَر روزی سی‌وٰارْ
مصاحبْ مِنِهْ دَرْدِهْ، اَنْدوُهِهْ تیمٰارْ

امیر گِنِهْ: هر کسْ که مِجی اَوی یٰارْ
پَنْدارْ کِهْ دَنی، وی نَکِرْدبی هِچّی کٰارْ

نَخچیرْ که هُمونْ لٰارْ بَچِری (بَچرِهْ) یکی‌وٰارْ
یَقینْ کِهْ نَخْچیر کِشْتِهْ بَوی بِهْ نٰاچٰارْ

«امیر پازواری»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir