هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه و غنایی است که در آن شاعر از عشق، دل‌بستگی و احساسات خود سخن می‌گوید. با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند زلف پیچان، آهوی مشک، و بلبل در باغ، حالات عاشقانه و عاطفی را بیان می‌کند. همچنین، اشاره‌هایی به اسطوره‌ها و شخصیت‌های تاریخی مانند اسکندر و افراسیاب دارد که بر غنای ادبی متن می‌افزاید.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاشقانه و ادبی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و اشارات تاریخی و اسطوره‌ای نیازمند سطحی از بلوغ فکری و آگاهی ادبی است.
شمارهٔ ۴۷
دُوسْ (رِهْ) دیمه هَرکَسْ (که) خِنِهْ بَوِرْدْ بتٰاوَسْ
زِلفْ (رِهْ) دیمِهْ پیچونْ به گِردِ عٰاشِقْ هٰاوَسْ
ته شَهلا چِشْ کِشْتُومِهْ، آهویِ مَسْ
آخِرْ عاشِقْ دِلْ‌رِهْ نِدایی شِهْ دَسْ
اِسْکِنْدِرْ دِل وُ مَردی اَفْراسیابْ‌رَسْ
همایُونْ پییُونْ، تاجُ و تَخْت ته هَدیوَسْ
بِلْبِلْ به تِنِهْ نُوم گِلِهْ باغْ سِراوِسْ
خُوش‌حالْ بیمِهْ خُوررِهْ به ته ورْ بِشتاوِسْ
زِلفْ (رِهْ) دیمِهْ پیچونْ به گِردِ عٰاشِقْ هٰاوَسْ
ته شَهلا چِشْ کِشْتُومِهْ، آهویِ مَسْ
آخِرْ عاشِقْ دِلْ‌رِهْ نِدایی شِهْ دَسْ
اِسْکِنْدِرْ دِل وُ مَردی اَفْراسیابْ‌رَسْ
همایُونْ پییُونْ، تاجُ و تَخْت ته هَدیوَسْ
بِلْبِلْ به تِنِهْ نُوم گِلِهْ باغْ سِراوِسْ
خُوش‌حالْ بیمِهْ خُوررِهْ به ته ورْ بِشتاوِسْ
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
