هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه از امیر گنه بیانگر عشق عمیق و ایثارگرانه شاعر به معشوق است. او خود را مانند مجنون دیوانه‌وار عاشق زلف معشوق توصیف می‌کند و حاضر است جان خود را فدای آن کند. شاعر زیبایی زلف معشوق را چنان توصیف می‌کند که گویی تمام عالم به پای آن می‌ارزد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه عمیق و استفاده از استعاره‌های ادبی پیچیده است که درک آن برای نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار بوده و مناسب مخاطبان با درک ادبی بالاتر است.

شمارهٔ ۶۷

امیر گِنِهْ: که، دارمه هوایِ ته زِلْفْ
مِنْ مَجنونْ صفتْ مِجِمْ برایِ ته زِلْفْ

اونُ سرخه گِلِ غنچهْ سزایِ ته زِلْفْ
بَکُوشْتِهْ مِرِهْ جُور و جفای ته زِلْفْ

تا بَکِتْ به مه دِلْ حلقه‌های ته زِلْفْ
جانْ دارمه یکی کمّه فدایِ ته زَلْفْ

دلْ گیرمه خُتَنْ تا به خِتٰایِ تِهْ زِلْفْ
عالِمْ سَرْ به سَرْ نِصْفِهْ بهایِ ته زِلْفْ
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.