هوش مصنوعی: این شعر از عشق و اندوه سخن می‌گوید. شاعر از درد هجران و آرزوی وصال معشوق می‌نالد و تمایل خود به نزدیکی و پیوند با او را بیان می‌کند. در پایان، شاعر با اشاره به نام "امیر"، از عشق و زیبایی معشوق سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از زبان و اصطلاحات شعر کلاسیک نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۸۲

دُونا اُونِهْ که مَجْنِهْ زَمونه‌یِ چَمْ
نٰادوُنْ اونه که خِرْنِه زَمُونه‌یِ غَمْ

دلْ غَمْ نَخِرْ تُو، اینه زَمُونِه‌یِ چَمْ
بارِ هِجْرِهْ که قامِتِ چَرْخْ بُونِهْ خَمْ

آرزو دارمه تَنْ به ته تَنْ دپیچِمْ
زَوُونْ به دِهُونْ، لُو به لُو هامکیچِمْ

امیر گِنِهْ: من ته حُسْنِ وَرْ بُوریجِمْ
ته مشکینْ کَمِنْدْرِهْ شه گِرْدِنْ دَپیچِمْ
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.