هوش مصنوعی:
این شعر از امیر گنه بیانگر درد و رنج عشق و جدایی است. شاعر از سوزش دل، سختی‌های عشق و نیاز به ترمیم زخم‌های روحی سخن می‌گوید. او با تصاویری مانند سوختن در آتش دل‌ها، دوختن چاک سینه با رشته جان و تسلیم نشدن در برابر درد، احساسات عمیق خود را بیان می‌کند.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه، همراه با توصیفات احساسی و استعاری، ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مضامین مانند درد و رنج روحی نیاز به بلوغ فکری برای درک مناسب دارد.
شمارهٔ ۱۰۷
امیر گنه: آسونْ نییه مَهرْ اَندوتنْ
تن ونهْ گرُو کردن وُ جانْ بَرُوتنْ
به آتشْ‌دلونْ ساتنْ، اندی که سوُتنْ
چاک نییه منه جُومه که بَشهْ دوتنْ
چاکِ سینه با رشته‌یِ جانْ بَدُوتنْ
ونهْ بَسُوتنْ، سر به کسی نَئوتنْ
درد نیه منه دلْ رهْ بَشهْ بَئوُتنْ
(قلندر) وارْ تَشْ دَکتْ ونه بَسُوتنْ
تن ونهْ گرُو کردن وُ جانْ بَرُوتنْ
به آتشْ‌دلونْ ساتنْ، اندی که سوُتنْ
چاک نییه منه جُومه که بَشهْ دوتنْ
چاکِ سینه با رشته‌یِ جانْ بَدُوتنْ
ونهْ بَسُوتنْ، سر به کسی نَئوتنْ
درد نیه منه دلْ رهْ بَشهْ بَئوُتنْ
(قلندر) وارْ تَشْ دَکتْ ونه بَسُوتنْ
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
