هوش مصنوعی:
متن بالا بیانگر عشق و وابستگی عمیق به معشوق است. شاعر از جدایی و درد ناشی از آن می‌گوید و تأکید می‌کند که بدون معشوق، زندگی بی‌معناست. او معتقد است که عشق واقعی تنها زمانی تحقق می‌یابد که دو دل به هم پیوند بخورند و هر کس که این پیوند را نداشته باشد، در واقع زندگی نمی‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۱۲۲
بیچون گتْمهْ، بیچونْ گتمهْ، بیچون!
امروز به منه خنه بییهْ منه جُون
زمّه سینه ره چاک که نَشُونه مه جونْ
ز قالبْ بَمونسْ بیجونْ، از بوردنِ جُونْ
هر وخت که تره جون گتمه، گَتی جونْ
اُونور من گمّه جونْ که تویی بوّی جُونْ
شه دل‌ره به ته دل دَوْسْ، جون‌ره ته جون
هرکس که نییه ته‌دینْ، وی جُون کَنّه جُونْ!
امروز به منه خنه بییهْ منه جُون
زمّه سینه ره چاک که نَشُونه مه جونْ
ز قالبْ بَمونسْ بیجونْ، از بوردنِ جُونْ
هر وخت که تره جون گتمه، گَتی جونْ
اُونور من گمّه جونْ که تویی بوّی جُونْ
شه دل‌ره به ته دل دَوْسْ، جون‌ره ته جون
هرکس که نییه ته‌دینْ، وی جُون کَنّه جُونْ!
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
