هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که در آن شاعر از معشوق و جذابیت‌های او سخن می‌گوید. او با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند "آهوی ناف" و "بلبل"، زیبایی و تأثیر معشوق بر جهان را توصیف می‌کند. همچنین، شاعر به مفاهیمی مانند عشق، طبیعت و جادو اشاره دارد.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و استعاره‌های به‌کاررفته نیاز به دانش ادبی بیشتری دارند.
شمارهٔ ۱۲۴
خُور طَبْعِش‌وُ بدر رَوّشُ و کیمیا خو!
کٰانِ حیا بِهْ چِشْم بفا گیتی سو
اونْته عَرقِهْ، آهویِ نافْ کِنّهْ بو
ز تو اُونْ گِلی که بِلْبِلْ اسیرهْ ته بو
تهْ دیمْ شَمْ نییه که دَشْت‌وُ کوه وَری تو
وِنی رِهْ لَمالَمْ دَکِلٰاسِنّی ته بو
شیرین‌وُ زلیخا، دیگر لَیْلی‌وُ تو
مِنْ میرْمِهْ ته مِهْرْجِهْ، چی دشت‌وُ چی کو
کٰانِ حیا بِهْ چِشْم بفا گیتی سو
اونْته عَرقِهْ، آهویِ نافْ کِنّهْ بو
ز تو اُونْ گِلی که بِلْبِلْ اسیرهْ ته بو
تهْ دیمْ شَمْ نییه که دَشْت‌وُ کوه وَری تو
وِنی رِهْ لَمالَمْ دَکِلٰاسِنّی ته بو
شیرین‌وُ زلیخا، دیگر لَیْلی‌وُ تو
مِنْ میرْمِهْ ته مِهْرْجِهْ، چی دشت‌وُ چی کو
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
