هوش مصنوعی:
این شعر عاشقانه و غنایی، با تصاویر شاعرانه و احساسی، به توصیف عشق و دلدادگی می‌پردازد. شاعر از معشوق خود با عباراتی مانند "چش مسته"، "ابرو قوسه" و "کلاله لیله" یاد می‌کند و احساس فداکاری و دلبستگی خود را با جملاتی مانند "جان دارمه فدا کمّه" و "دارمه نیمه جان" بیان می‌نماید. همچنین، فضای شعر با عناصری مانند "باغ"، "لیله" (شب) و "سون لیله" (شب تابان) رنگ‌و‌بوی عاشقانه و رمانتیک به خود می‌گیرد.
رده سنی:
16+
این شعر حاوی مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از برخی اصطلاحات و تشبیهات شاعرانه ممکن است برای نوجوانان جوان‌تر چندان جذاب یا قابل ارتباط نباشد.
شمارهٔ ۱۳۷
بالا سوره، دیم شمسه، سوال سهیله
چش مسته، ابرو قوسه، کلاله لیله
ته برفه کمون دایم مره به قیله
جان دارمه فدا کمّه، تره چی میله
دوست گله باغ گرد، زنگی خیله
این روشنه روز، مه ور به سون لیله
دِچش مه، ته عشق ور، هرگوشه سیله
دارمه نیمه جان، اونی تنه طفیله
چش مسته، ابرو قوسه، کلاله لیله
ته برفه کمون دایم مره به قیله
جان دارمه فدا کمّه، تره چی میله
دوست گله باغ گرد، زنگی خیله
این روشنه روز، مه ور به سون لیله
دِچش مه، ته عشق ور، هرگوشه سیله
دارمه نیمه جان، اونی تنه طفیله
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
