هوش مصنوعی:
متن بالا یک شعر عاشقانه است که در آن شاعر از عشق و دوستداری سخن می‌گوید و به بررسی ماهیت عشق و دل‌دادن می‌پردازد. شاعر از معشوق خود با عناوینی مانند 'مه دوست به خجیری' و 'بدره یا هلاهه' یاد می‌کند و در مورد حلال یا حرام بودن عشق سوال می‌پرسد. در نهایت، او نتیجه می‌گیرد که هر عشقی که پاک و بی‌آلایش باشد، حلال است.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و استعاره‌های شعری نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.
شمارهٔ ۱۵۸
مه دوستْ به خجیری، بَدرهْ یا هلٰاله؟
یا رُوشنهْ خورْتیجهْ که بی زوالهْ؟
مرهْ به تنهْ پیشْ یکْ اَندی سُو آلهْ
دُوستِ مهرهْ‌ورزی کُفرهْ یا حلالهْ؟
هَرْ دلْ که دوستِ عشقْ دَنیه مرْدالهْ
اونْ دلْ دلْ نیه، وی سَنگهْ یا سفٰالهْ
مرهْ به منهْ سُوتهْ دلْ اینْ خیالهْ
هَرْ مهرهْ که پاکْ وَرْزنیٰ ویْ حلالهْ
یا رُوشنهْ خورْتیجهْ که بی زوالهْ؟
مرهْ به تنهْ پیشْ یکْ اَندی سُو آلهْ
دُوستِ مهرهْ‌ورزی کُفرهْ یا حلالهْ؟
هَرْ دلْ که دوستِ عشقْ دَنیه مرْدالهْ
اونْ دلْ دلْ نیه، وی سَنگهْ یا سفٰالهْ
مرهْ به منهْ سُوتهْ دلْ اینْ خیالهْ
هَرْ مهرهْ که پاکْ وَرْزنیٰ ویْ حلالهْ
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۵۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
