هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن از عناصری مانند ساقی، صراحی، پیاله، و شخصیت‌های اساطیری مانند رستم و بهمن و دارا استفاده شده است. شعر به ستایش زندگی، شادی، و قدرت می‌پردازد و در مقابل، دشمنان را خوار و زار می‌خواند. همچنین، از سیارات مانند زحل و عطارد نیز نام برده شده است.
رده سنی:
15+
این متن دارای مفاهیم پیچیده‌ای از ادبیات کلاسیک و اساطیری است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از واژگان کهن و اشاره به مفاهیم فلسفی و اجتماعی، آن را برای گروه سنی نوجوان و بزرگسال مناسب‌تر می‌کند.
شمارهٔ ۱۶
دایم به ته حوری روشی نگار بو!
ساقی و صراحی و پیاله کار بو!
مغنّی تنه زهره‌یِ سر سالار بو!
تا دنی بو، این صحبت تنه به‌کار بو!
ای رستم پیون، چاکر تنه هزار بو!
چون بهمن و دارا، صد هزار شکار بو!
تخت کامرونی به ته پایدار بو!
ته دشمن به چاه ظلمت، خوار و زار بو!
زحل به تنه در دکَتْ خوار و زار بو!
عُطارِدْ نویسنده‌ی ته هر کار بو!
حاتم به تنه مطبخ یکی سالار بو!
غم زمونه نوّو، شادی بسیار بو!
ساقی و صراحی و پیاله کار بو!
مغنّی تنه زهره‌یِ سر سالار بو!
تا دنی بو، این صحبت تنه به‌کار بو!
ای رستم پیون، چاکر تنه هزار بو!
چون بهمن و دارا، صد هزار شکار بو!
تخت کامرونی به ته پایدار بو!
ته دشمن به چاه ظلمت، خوار و زار بو!
زحل به تنه در دکَتْ خوار و زار بو!
عُطارِدْ نویسنده‌ی ته هر کار بو!
حاتم به تنه مطبخ یکی سالار بو!
غم زمونه نوّو، شادی بسیار بو!
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
