هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و غزل‌گونه از امیر گنه، با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا، به توصیف عشق، زیبایی، و احساسات عمیق می‌پردازد. شاعر از عناصری مانند زلف، مشک، عدالت، و شاه جبار برای بیان احساسات خود استفاده کرده است. همچنین، حس غم و اندوه نیز در برخی از ابیات مشهود است.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و استعاره‌ها نیاز به درک ادبی بالاتری دارند.

شمارهٔ ۱۱

امیر گِنِهْ: که حلقه‌یِ دالِهْ ته زِلْفْ
یا حلقه‌یِ سیمِ زرنگاره ته زِلْفْ

خِشبو ئه مگر مَشْکِ تِتاره ته زِلْفْ؟
مه ور مُوسِمْ لَیْل وُ نهاره ته زِلْفْ

درازْ کَمِنّ سامِ سوارِه ته زِلْفْ
زنجیرِ عدالتْ به قراره ته زِلْفْ

پلّه دچییِه به سونِ ماره ته زِلْفْ
هرمی که خراجِ قَنْدِهاره ته زِلْفْ

سیاهی مونند شویِ تاره ته زِلْفْ
نظر کرده‌یِ شاهِ جبّاره ته زِلْفْ

شیرینی یکی (مگر) قندِ خِرواره ته زِلْفْ
گر غمگینْ بَوِّمْ مه غَمْگُساره ته زِلْفْ

هرمی قیمتِ قارونِ ماله ته زِلْفْ
نظر کرده‌ی شاهِ جبّاره ته زِلْفْ

ونه بخرینم گرونبهائه ته زِلْفْ
عاشقْ مردمونْ‌رِهْ غَمْ فزائه ته زِلْفْ
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.