هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و غنایی، با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا مانند ماه، فرشته، یوسف و یعقوب، آهوی چین، و طوطی، به توصیف معشوق و احساسات شاعر می‌پردد. شاعر معشوق را با ویژگی‌هایی مانند موهای پرچین، چهره‌ای مانند زهره، و پیکری مانند پری توصیف می‌کند و از عشق و درد فراق می‌گوید.
رده سنی: 16+ متن حاوی مضامین عاشقانه و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و احساسی نیاز دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند درد فراق و عشق ممکن است برای سنین پایین سنگین باشد.

شمارهٔ ۱۹

چی دولتهْ کهْ خنه دَریم بیامو
یا اُونْ ماههْ که شُو به دنیم بیامو

فرشْتُوئه، از عَرشِ برینْ بیامو
یا یَعقُوبه که یُوسفه وینْ بیامو

اَمرُو به گُل‌زارْ آهوی چین بیامو
گردِ گلهْ باغْ، مشکِ پرْچینْ بیامو

د زلفْ د کاکِل چینْ به چینْ بیامو
من عاشقِ اُونْ زلفمهْ پرچینْ بیامو

پَری پیکر وُ زهره‌جبینْ بیامو
بازِ وَچُوئهْ که قَهر وُ کینْ بیامو

طوطی وَچُوئه جانِب چینْ بیامو
خدا دُونّه مهْ دَرْدِ حکیمْ بیامو

اَئی خُور و مونگِ هم‌نشینْ بیامو
پَری پَیکَرْ وُ زُهرهْ جبینْ بیامو

شاهِ مردمُونْ، تختِ زرّینْ بیامو
ستاره به ته نقشْ به زمینْ بیامو
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.