هوش مصنوعی: شاعر در این متن از فرارسیدن وقت عصر و آماده‌شدن کباب صحبت می‌کند و به نوشیدن شراب و مستی در کنار دوستان دعوت می‌کند. او از لذت نوشیدن عصیر و شراب، گرمی آتش و بوی کباب، و فضای شاد و مستانه در سایه‌ی تاک‌های انگور سخن می‌گوید.
رده سنی: 18 سال به بالا این متن به دلیل اشاره به مصرف شراب و مستی، مناسب برای بزرگسالان است. همچنین، مفاهیم عمیق‌تر شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد.

شمارهٔ ۶

دوستان! وقت عصیرست و کباب
راه را گرد نشانده‌ست سحاب

سوی رز باید رفتن به صبوح
خویشتن کردن مستان و خراب

نیم جوشیده عصیر از سر خم
درکشیدن، که چنینست صواب

رادمردان را هنگام عصیر
شاید ار می‌نبود صافی و ناب

تا دو سه روز درین سایهٔ رز
آب انگور گساریم به آب

بفروزیم همی آتش رز
گسترانیم بر او سرخ کباب

تاک رز باشدمان شاسپرم
برگ رز باشد دستار شراب

نقل ما خوشهٔ انگور بود
از بر سر بر چون پرعقاب

بانگ جوشیدن می باشدمان
نالهٔ بر بط و طنبور و رباب
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مسدس مخبون محذوف)
قالب: قصیده
تعداد ابیات: ۹
# دوستی و جمع‌های صمیمی # شراب و مستی # طبیعت و فصل‌ها
۴۵۹ حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.