هوش مصنوعی: این متن به ستایش شراب و تأثیرات آن بر شادی و آرامش انسان می‌پردازد. شاعر شراب را منبع شادی، تسکین دهنده غم‌ها و مونس روز و شب می‌داند و معتقد است که بدون شراب، شادی و طرب ممکن نیست. همچنین، شراب را به عنوان معجونی شادی‌آور برای افراد غمگین و درمانی برای زمستان‌های سرد توصیف می‌کند.
رده سنی: 18 سال به بالا این متن به دلیل اشاره به مصرف شراب و تأثیرات آن، مناسب برای مخاطبان بزرگسال است. همچنین، مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی موجود در متن ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد.

شمارهٔ ۱۴

می بر کف من نه که طرب را سبب اینست
آرام من و مونس من روز و شب اینست

تریاق بزرگست و شفای همه غمها
نزدیک خردمندان می را لقب اینست

بی می نتوان کردن شادی و طرب هیچ
زیرا که بدین گیتی اصل طرب اینست

معجون مفرح بود این تنگدلان را
مر بی سلبان را به زمستان سلب اینست

ای آنکه نخوردستی می گر بچشی زان
سوگند خوری، گویی: شهد و رطب اینست

می‌گیر و عطا ورز و نکو گوی و نکو خواه
اینست کریمی و طریق ادب اینست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: قصیده
تعداد ابیات: ۶
# عرفان # فلسفه
۴۶۱ حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳ - در وصف خزان و مدح احمدبن عبدالصمد وزیر سلطان مسعود
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.