هوش مصنوعی: این متن بیانگر عشق عمیق و غیرارادی شاعر است که به عنوان یک احساس ضروری و بی‌زوال در وجود او جای گرفته است. شاعر از ناتوانی در رسیدن به معشوق و تأثیرات عمیق این عشق بر روح و روان خود سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ این متن حاوی مفاهیم عمیق عاطفی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، درک کامل این شعر نیاز به آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی و مفاهیم عرفانی دارد.

غزل شمارهٔ ۸۲

علم عشق عالی افتاده است
کیسهٔ صبر خالی افتاده است

اختیاری نبود عشق مرا
که ضروری و حالی افتاده است

اختر عشق را به طالع من
صفت بی‌زوالی افتاده است

دست بر شاخ وصل او نرسد
ز آنکه در اصل عالی افتاده است

خوش بخندم چو زلف او بینم
زآنکه شکلش هلالی افتاده است

هرچه دارد ضمیر خاقانی
در غمش حسب حالی افتاده است
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۸۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۸۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.