هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر به ستایش و تمجید از معشوق یا شخصیتی بلندمرتبه می‌پردازد. او از زیبایی، قدرت و تأثیرات مثبت این شخصیت بر زندگی خود و دیگران سخن می‌گوید. شاعر همچنین ابراز عشق و وفاداری خود را به این شخصیت بیان می‌کند و آرزو می‌کند که همه چیز در خدمت او باشد.
رده سنی: 16+ این متن به دلیل استفاده از زبان و مفاهیم پیچیده و ادبی، برای مخاطبان جوان و بزرگسال مناسب است. درک کامل مفاهیم و زیبایی‌های ادبی آن ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۱۱۵

بوسه گه آسمان نعل سمند تو باد
نور ده آفتاب بخت بلند تو باد

خواجهٔ جانی به لطف، شاه جهانی به قدر
گردن گردن‌کشان رام کمند تو باد

تا رخ و موی تو را در نرسد چشم بد
مردم آن چشمها جمله سپند تو باد

خنجر تو چون پرند روشن و با زینت است
خون دل عاشقان نقش پرند تو باد

نامزد نیکوئی بر در ایوان توست
نامزد خرمی چشم نژند تو باد

عشق تو را تا ابد جای ز جان من است
جان مرا تا اجل قوت ز قند تو باد

من چه سگم ای دریغ کامده در بند تو
آنکه منش بنده‌ام بستهٔ بند تو باد

سرمهٔ خاقانی است خاک سر کوی تو
افسر خاقان چین نعل سمند تو باد
وزن: مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن (منسرح مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.