۳۴۸ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۶۵

آنچه تو کردی بتا نه شرط وفا بود
غایت بیداد بود و عین جفا بود

قول تو دانی چه بود دام فسون بود
عهد تو دانی چه بود باد هوا بود

مهر بریدن ز یار مذهب ما نیست
لیک چنین هم طریق و رسم تو را بود

از تو و بیداد تو ننالم کاول
دل به تو من داده‌ام گناه مرا بود

ای دل خاقانی از گذشته مکن یاد
عاقبت این است آنچه رفت بلا بود
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۶۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۶۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.