۳۶۵ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۲۷۸

دلا با عشق پیمان تازه گردان
برات عشق بر جان تازه گردان

به کفرش ز اول ایمان آر و آنگه
چو ایمان گفتی ایمان تازه گردان

نماز عاشقان بی‌بت روا نیست
سجود بت‌پرستان تازه گردان

چه رانی کشتی اندیشه در خشک
گرت سوزی است طوفان تازه گردان

به هر دردیت درمان هم ز درد است
به درد تازه درمان تازه گردان

خراج هر دو عالم برد خواهی
نخست از عشق فرمان تازه گردان

به استقبال تیر چشم ترکان
کهن ریشت به پیکان تازه گردان

دل ازرق پوش و ترکان زرق پاشند
دلت را خرقه ز ایشان تازه گردان

سفالت این جهان ریحان او عمر
به آب عشق ریحان تازه گردان

جهان را عهد مجنونی شد از یاد
چو خاقانی درآ، آن تازه گردان
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۷۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۷۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.