هوش مصنوعی:
شاعر در این بیت‌ها از رنج و اندوه درونی خود سخن می‌گوید و بیان می‌کند که چگونه روز و شب را به سختی و بی‌ثمری سپری کرده است. او از آتش درون و درد سینه‌اش می‌گوید و این که تلاش‌هایش بی‌فایده بوده‌اند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و احساسی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، بیان رنج و اندوه ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین باشد.
رباعی شمارهٔ ۲۲۱
افغان که ز دل برای سوز آوردم
نه ناوک آه سینه دوز آوردم
بیهوده چو آفتاب و مه زیر سپهر
روزی به شب و شبی به روز آوردم
نه ناوک آه سینه دوز آوردم
بیهوده چو آفتاب و مه زیر سپهر
روزی به شب و شبی به روز آوردم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۲۲۰
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۲۲۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
