هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از سایه به عنوان نمادی از تنهایی و جدایی استفاده می‌کند. او بیان می‌کند که حتی اگر به گوشه‌ای پناه ببرد و سایه‌اش دیده نشود، یا اگر سایه‌اش کمرنگ شود، باز هم با سایه‌ی خودش آرامش می‌یابد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم نمادین و عمیق است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با مفاهیم تنهایی و نمادگرایی ارتباط برقرار کنند.
رباعی شمارهٔ ۲۴۰
چون سایه اگر باز به کنجی تازم
همسایهٔ من سایه نبیند بازم
ور سایه ز من کم کند آن طنازم
از سایهٔ خود هم نفسی بر سازم
همسایهٔ من سایه نبیند بازم
ور سایه ز من کم کند آن طنازم
از سایهٔ خود هم نفسی بر سازم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۲۳۹
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۲۴۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
