هوش مصنوعی:
شاعر در این متن ابراز می‌کند که اگر شایستگی بندگی را داشته باشد، آرزو می‌کند در شهر معشوق بماند. او شروان را به دلیل عشق به معشوق، کعبه‌ی جان خود می‌داند و حتی اگر از کعبه برگردد، خود را کافر می‌خواند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و مذهبی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده مانند تبدیل شروان به کعبه، برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد.
رباعی شمارهٔ ۲۴۹
گر هیچ به بندگیت درخور باشم
در شهر تو سال و مه مجاور باشم
شروان ز پی تو کعبه شد جان مرا
گر برگردم ز کعبه کافر باشم
در شهر تو سال و مه مجاور باشم
شروان ز پی تو کعبه شد جان مرا
گر برگردم ز کعبه کافر باشم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۲۴۸
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۲۵۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
