هوش مصنوعی: شاعر در این متن از عشق و دلدادگی سخن می‌گوید و خود را در وصف معشوق و زیبایی‌های او غرق می‌کند. او از گل و مرغ و می به عنوان نمادهایی از زیبایی و لذت یاد می‌کند و خود را در صحرای دل روشن معشوق می‌بیند. شاعر رابطه‌ای عمیق و درهم‌تنیده با معشوق دارد و خود را بی‌خود و بی‌هویت در حضور او می‌داند.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از نمادها و استعاره‌های ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه برای درک کامل دارد.

رباعی شمارهٔ ۲۹۲

چشمم به گل است و مرغ دستان زن تو
میلم به می است و رطل مرد افکن تو

زین پس من و صحرای دل روشن تو
من چون تو و تو چون من و من بی من تو
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۲۹۱
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۲۹۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.