هوش مصنوعی:
این شعر به توصیف زیبایی و جذابیت معشوق می‌پردازد و از عشق و احساسات شاعر نسبت به او سخن می‌گوید. شاعر از زلف و لب معشوق به عنوان نمادهای زیبایی و لذت یاد می‌کند و بیان می‌کند که عشق به او باعث شده است که شاعر در حالتی از اشک و خشکی لب قرار گیرد. همچنین، شاعر اشاره می‌کند که معشوق از حال او آگاه است و کسی که زیبایی او را دیده است، دیگر نمی‌تواند به راحتی بخوابد و غذا بخورد.
رده سنی:
16+
این شعر حاوی مفاهیم عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده در شعر نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد که معمولاً در سنین بالاتر وجود دارد.
غزل شمارهٔ ۶۵
زلف تو تکیه بر قمر دارد
لب تو لذت شکر دارد
عشق این هر دو این نگار مرا
با لب خشک و چشم تر دارد
پرس از حال من ز زلف خبر
زانکه از حالم او خبر دارد
آنکه روی تو دید باز از عشق
نه همانا که خواب و خور دارد
خاک پای تو را ز روی شرف
انوری همچو تاج سر دارد
لب تو لذت شکر دارد
عشق این هر دو این نگار مرا
با لب خشک و چشم تر دارد
پرس از حال من ز زلف خبر
زانکه از حالم او خبر دارد
آنکه روی تو دید باز از عشق
نه همانا که خواب و خور دارد
خاک پای تو را ز روی شرف
انوری همچو تاج سر دارد
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
