هوش مصنوعی: این متن شعری است که به زیبایی و فتنه‌گری معشوق و تأثیر آن بر دل عاشق می‌پردازد. شاعر از زیبایی موهای معشوق، فتنه‌های او، و تأثیرات عاطفی که بر او گذاشته است سخن می‌گوید. همچنین، شاعر از غم و اندوهی که از عشق معشوق به او رسیده است، اما در نهایت آن را بهتر از هر چیز دیگری می‌داند، صحبت می‌کند.
رده سنی: 16+ این متن شامل مفاهیم عمیق عاطفی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و تشبیهات پیچیده شعر کلاسیک فارسی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد که معمولاً در سنین بالاتر وجود دارد.

غزل شمارهٔ ۱۰۶

زلفت چو به دلبری درآمد
بس کس که ز جان و دل برآمد

هم رایت خوشدلی نگون شد
هم دولت بی‌غمی سر آمد

دل گم نشود در آنچنان زلف
کز فتنه جهان به هم برآمد

کاندیشه به حلقه‌ایش درشد
کم گشت و چو حلقه بر در آمد

چشم سیه سپید کارت
در کار چنان سیه‌گر آمد

کز کبر به دست التفاتش
پهلوی زمانه لاغر آمد

چنان حذر من از غم تو
آوخ که غم تو بهتر آمد

در موکب ترکتاز غمزه‌ت
بشکست در دل و درآمد

بی‌رنگ رخ تو چون برد حسن
ماه آمد و در برابر آمد

هر خط که خریطه‌دار او داشت
در حسن همه مزور آمد

حسن تو چو شعر انوری نیز
گویی به مزاج دیگر آمد
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۰۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۰۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.