هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از غلام خود می‌خواهد که باده بنوشد و از غم و اندوه روزگار بگریزد. او از غلام می‌خواهد که با او همراه شود و از پرهیز و دوری از شراب دست بردارد. شاعر به غلام توصیه می‌کند که در پناه باده آرامش یابد و از غم‌های دنیا فاصله بگیرد.
رده سنی:
18+
این متن به دلیل اشاره به مصرف شراب و مفاهیم عرفانی مرتبط با آن، مناسب برای مخاطبان بالغ است. همچنین، درک عمیق‌تر مفاهیم عرفانی و فلسفی موجود در متن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد.
غزل شمارهٔ ۱۷۹
ساقی اندر خواب شد خیز ای غلام
باده را در جام جان ریز ای غلام
با حریف جنس درساز ای پسر
در شراب لعل آویز ای غلام
چند گویی مست گشتم می بنه
وقت مستی نیست مستیز ای غلام
چند پرهیزی از این پرهیز چند
از چنین پرهیز پرهیز ای غلام
بیش از این بدخوبی و تندی مکن
ساعتی با ما بیاویز ای غلام
در پناه باده شو چون انوری
وز غم ایام بگریز ای غلام
باده را در جام جان ریز ای غلام
با حریف جنس درساز ای پسر
در شراب لعل آویز ای غلام
چند گویی مست گشتم می بنه
وقت مستی نیست مستیز ای غلام
چند پرهیزی از این پرهیز چند
از چنین پرهیز پرهیز ای غلام
بیش از این بدخوبی و تندی مکن
ساعتی با ما بیاویز ای غلام
در پناه باده شو چون انوری
وز غم ایام بگریز ای غلام
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۷۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۸۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
