چو آتشست به گرمی هوای تابستان
بده دو کاسه ازان آب لعل، یا بستان

هوای عشق و هوای می و هوای تموز
سه آتشند، که خواری کنند با مستان

بیار شیره و پرکن شراب و نقل بنه
بریز سوسن و گل بر در سرا بستان

ز هر حدیث به آواز مطربی کن گوش
که عندلیب ز مرغول او برد دستان

ز دست لاله جبینی شراب گیر به دست
که عقل سر بنهد، چون برون کند دستان

من و محبت خوبان ز عهد مهد ازل
دو کودکیم که خوردیم شیر یک پستان

در آن زمان که زما دادها ستانی باز
نشاط عشق، خدایا، ز اوحدی مستان

«اوحدی مراغه‌ای»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir