هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر به توصیف زیبایی و جذابیت معشوق خود می‌پردازد. او از عناصر طبیعت مانند گل، سوسن، سیب و سرو برای مقایسه زیبایی معشوق استفاده می‌کند. همچنین، شاعر از زلف معشوق و تأثیر آن بر دل‌ها سخن می‌گوید و در نهایت، از سخت‌دلی معشوق شکایت می‌کند.
رده سنی:
12+
این متن شامل مفاهیم عاشقانه و توصیفات زیبایی‌شناختی است که برای مخاطبان نوجوان و بزرگسال قابل درک و لذت‌بخش است. همچنین، زبان شعر و استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات ممکن است برای کودکان زیر 12 سال کمی پیچیده باشد.
غزل شمارهٔ ۸۸۲
زهی! حسن ترا گل خاک کویی
نسیم عنبر از زلف تو بویی
رخت بر سوسن و گل طعنه‌ها زد
که بود این ده زبانی، آن دو رویی
نیامد در خم چوگان خوبی
به از سیب زنخدان تو گویی
سر زلفت ز بهر غارت دل
پریشانست هر تاری به سویی
شدی جویای بالای تو گر سرو
توانستی که بگذشتی ز جویی
ز زلفت حلقه‌ای جستم، ندادی
چه سختی می‌کنی با من به مویی؟
دل سخت تو چون دید اوحدی گفت:
بدین سنگم بباید زد سبویی
نسیم عنبر از زلف تو بویی
رخت بر سوسن و گل طعنه‌ها زد
که بود این ده زبانی، آن دو رویی
نیامد در خم چوگان خوبی
به از سیب زنخدان تو گویی
سر زلفت ز بهر غارت دل
پریشانست هر تاری به سویی
شدی جویای بالای تو گر سرو
توانستی که بگذشتی ز جویی
ز زلفت حلقه‌ای جستم، ندادی
چه سختی می‌کنی با من به مویی؟
دل سخت تو چون دید اوحدی گفت:
بدین سنگم بباید زد سبویی
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۸۸۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۸۸۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
