۲۶۰ بار خوانده شده

در مناجات

ازین گفتن، خدایا، شرم دارم
و زان حضرت به غایت شرمسارم

ز فیض خود دلم پر نور گردان
زبانم را ز باطل دور گردان

ضمیرم را ز معنی بهره ور کن
خیال فاسد از طبعم بدر کن

مرا توفیق نیکو بندگی ده
دلم را زنده دار و زندگی ده

ز خود رایی تبه شد کار ما را
خداوندا، به خود مگذار ما را

گناه هر که در عالم بیامرز
و زان پس اوحدی را هم بیامرز
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:در مذمت روزگار
گوهر بعدی:آغاز ده نامه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.