هوش مصنوعی:
شاعر از خداوند طلب بخشش و هدایت می‌کند، از گناهان خود و دیگران درخواست آمرزش دارد و از خدا می‌خواهد تا دلش را نورانی، زبانش را از باطل دور، و ضمیرش را از معنی بهره‌مند کند. همچنین از خودرایی و گناهان دوری جسته و توفیق بندگی نیکو را طلب می‌کند.
رده سنی:
12+
متن دارای مفاهیم عمیق معنوی و اخلاقی است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به بلوغ فکری و شناختی دارد. این مفاهیم برای نوجوانان و بزرگسالان قابل درک و الهام‌بخش است.
در مناجات
ازین گفتن، خدایا، شرم دارم
و زان حضرت به غایت شرمسارم
ز فیض خود دلم پر نور گردان
زبانم را ز باطل دور گردان
ضمیرم را ز معنی بهره ور کن
خیال فاسد از طبعم بدر کن
مرا توفیق نیکو بندگی ده
دلم را زنده دار و زندگی ده
ز خود رایی تبه شد کار ما را
خداوندا، به خود مگذار ما را
گناه هر که در عالم بیامرز
و زان پس اوحدی را هم بیامرز
و زان حضرت به غایت شرمسارم
ز فیض خود دلم پر نور گردان
زبانم را ز باطل دور گردان
ضمیرم را ز معنی بهره ور کن
خیال فاسد از طبعم بدر کن
مرا توفیق نیکو بندگی ده
دلم را زنده دار و زندگی ده
ز خود رایی تبه شد کار ما را
خداوندا، به خود مگذار ما را
گناه هر که در عالم بیامرز
و زان پس اوحدی را هم بیامرز
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:در مذمت روزگار
گوهر بعدی:آغاز ده نامه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
