هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از عشق و رندی سخن می‌گوید، از معشوق می‌خواهد که با آمدنش مجلس را گرم کند و از عامی‌ان دوری جوید. او از سوختن در آتش عشق و رنج‌هایش می‌گوید و از معشوق می‌خواهد که با بخشیدن جام شراب، دردهایش را تسکین دهد. همچنین، به موضوعاتی مانند رهایی از قید و بندهای ظاهری و رسیدن به حقیقت اشاره می‌کند.
رده سنی: 18+ محتوا شامل مفاهیم عرفانی و اشاره به شراب و مستی است که ممکن است برای مخاطبان جوانتر نامناسب باشد. همچنین، برخی از مضامین مانند رندی و بدنامی نیاز به درک عمیق‌تری از زندگی و تجربه دارد.

غزل شمارهٔ ۱۸

ای ترک آتش رخ بیار آن آب آتش فام را
وین جامهٔ نیلی ز من بستان و در ده جام را

چون بندگان خاص را امشب به مجلس خوانده‌ ای
در بزم خاصان ره مده عامان کالانعام را

خامی چو من بین سوخته و آتش ز جان افروخته
گر پخته‌ ای خامی مکن وان پخته در ده خام را

در حلقهٔ دردی کشان بخرام و گیسو برفشان
در حلقهٔ زنجیر بین شیران خون‌آشام را

چون من به رندی زین صفت بدنام شهری گشته‌ام
آن جام صافی در دهید این صوفی بدنام را

یک راه در دیر مغان برقع براندازی صنم
تا کافران از بتکده بیرون برند اصنام را

گر در کمندم می کشی شکرانه را جان می دهم
کان دل که صید عشق شد دولت شمارد دام را
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.