هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و غزل‌گونه، بیانگر احساسات عمیق شاعر نسبت به معشوق است. او از دیدن لبخند معشوق، از خون ریختن دلش، از مهر پیشین و کینه‌های کنونی می‌گوید. شاعر از غیرت، جور معشوق و خیالات شبانه سخن می‌گوید و در نهایت، چشم‌هایش را گوهربار می‌داند که خط معشوق را بر خود دیده است.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه عمیق و احساساتی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند غیرت و جور معشوق نیاز به بلوغ عاطفی دارد.

غزل شمارهٔ ۹۳

چو سرچشمهٔ چشم من دیده است
لب غنچه برچشمه خندیده است

بدان وجهم از دیده خون می‌رود
که از روی خوب تو ببریده است

چرا کینه‌ورزی کنون با کسی
که مهر تو پیش از تو ورزیده است

نهان کی کند خامه رازم که او
تراشیدهٔ ناتراشیده است

مرا غیرت آید که مکتوب تو
چنین در حدیث تو پیچیده است

اگر جور برما پسندی رواست
پسند تو ما را پسندیده است

از آن از لب خویشتن در خطم
که خطت بحکم که بوسیده است

قلم را قدم زان قلم کرده‌ام
که بر گرد نام تو گردیده است

دریغ از خیالت که شب تا بروز
مرا مونس مردم دیده است

چو نام تو در نامه بیند دبیر
بچشم بصیرت ترا دیده است

از آن چشم خواجو گهربار شد
که خط تو بر دیده مالیده است
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۹۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۹۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.