هوش مصنوعی:
این شعر از خواجوی کرمانی، با تصاویر زیبا و استعاره‌های غنی، به توصیف عشق، زیبایی، و مفاهیم عرفانی می‌پردازد. در آن از عناصری مانند گل، شبنم، می، و دار (به عنوان نماد عشق و رنج) استفاده شده است. همچنین، به مفاهیمی مانند ناز و نیاز، شرم، و عشق الهی اشاره دارد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک نیاز دارد. همچنین، برخی اشارات مانند «منصور بر سر دار» ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم یا سنگین باشد.
غزل شمارهٔ ۴۰۷
به آب گل رخ آن گلعذار می‌شویند
و یا به قطرهٔ شبنم بهار می‌شویند
بکوی مغبچگان جامه‌های صوفی را
بجامهای می خوشگوار می‌شویند
هنوز نازده منصور تخت بر سر دار
بخون دیدهٔ او پای دار می‌شویند
خوش آن صبوح که آتش رخان ساغر گیر
بباده لعل لب آبدار می‌شویند
بحلقه‌ئی که ز زلفت حدیث می‌رانند
دهان نخست به مشک تتار می‌شویند
بپوش چهره که مشاطگان نقش نگار
ز شرم روی تو دست از نگار می‌شویند
بسا که شرح نویسان روزنامهٔ گل
ورق ز شرم تو در جویبار می‌شویند
قتیل تیغ ترا خستگان ضربت شوق
بب دیده گوهر نثار می‌شویند
بشوی گرد ز خاطر که دیدگان هر دم
ز لوح چهرهٔ خواجو غبار می‌شویند
و یا به قطرهٔ شبنم بهار می‌شویند
بکوی مغبچگان جامه‌های صوفی را
بجامهای می خوشگوار می‌شویند
هنوز نازده منصور تخت بر سر دار
بخون دیدهٔ او پای دار می‌شویند
خوش آن صبوح که آتش رخان ساغر گیر
بباده لعل لب آبدار می‌شویند
بحلقه‌ئی که ز زلفت حدیث می‌رانند
دهان نخست به مشک تتار می‌شویند
بپوش چهره که مشاطگان نقش نگار
ز شرم روی تو دست از نگار می‌شویند
بسا که شرح نویسان روزنامهٔ گل
ورق ز شرم تو در جویبار می‌شویند
قتیل تیغ ترا خستگان ضربت شوق
بب دیده گوهر نثار می‌شویند
بشوی گرد ز خاطر که دیدگان هر دم
ز لوح چهرهٔ خواجو غبار می‌شویند
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۰۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۰۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
