هوش مصنوعی: این شعر از خواجوی کرمانی، با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا، به توصیف فضایل و برتری‌های شاعر و تأثیر آثار او بر جهان می‌پردازد. شاعر با اشاره به عناصری مانند کوثر، باغ عقل، خورشید، و چرخ برین، جایگاه رفیع خود و آثارش را در عالم هستی نشان می‌دهد. همچنین، این شعر حاوی مضامینی مانند غرور ادبی، تأثیرگذاری، و جاودانگی آثار هنری است.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است و استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات تاریخی و ادبی نیاز به دانش پیشینه‌ای دارد که معمولاً در سنین بالاتر کسب می‌شود.

غزل شمارهٔ ۴۱۰

گردون کنایتی ز سر بام ما بود
کوثر حکایتی ز لب جام ما بود

سرسبزی شکوفهٔ بستانسرای فضل
از رشحهٔ مقاطر اقلام ما بود

خوش بوئی نسیم روان بخش باغ عقل
از نفحهٔ معاطر ارقام ما بود

خورشید اگر چه شرفهٔ ایوان کبریاست
خشتی ز رهگذار در بام ما بود

ما را جوی بدست نبینی ولی دو کون
یک حبه از فواضل انعام ما بود

چون خیمه بر مخیم کروبیان زنیم
چرخ برین معسکر احشام ما بود

بدر منبر و گیسوی عنبرفشان شب
منجوق چتر و پرچم اعلام ما بود

نوری که وقت صبح ز مشرق شود پدید
از عکس جام بادهٔ گلفام ما بود

ز ایام اگر چه تیره بود روز عمر ما
فرخنده روز آنکه در ایام ما بود

قصر وجود تا یابد کی شود خراب
گر زانکه بر کتابهٔ او نام ما بود

خواجو مگو حکایت سرچشمهٔ حیات
کان قطره‌ئی ز جام غم انجام ما بود
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۰۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.