هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از مضامین طبیعت، عشق، می‌نوشی، و پندهای اخلاقی استفاده می‌کند. شاعر از عناصری مانند آفتاب، ماه، و شراب برای بیان احساسات خود بهره می‌برد و به مفاهیمی مانند عشق، عقل، و رابطه‌ی بین دشمنان و دوستان می‌پردازد.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، اشاره‌هایی به می‌نوشی دارد که مناسب سنین بالاتر است.

غزل شمارهٔ ۶۱۴

آفتابست یا ستارهٔ بام
که پدید آمد از کنارهٔ بام

ماه در عقرب و قصب برماه
شام بر نیمروز و چین در شام

نام خالش مبر که وحشی را
طمع دانه افکند در دام

خیز تا می خوریم و بنشانیم
آتش دل به آب آتش فام

باده پیش آر تا فرو شوئیم
جامهٔ جان به آب دیدهٔ جام

می جوشیده خور که حیف بود
پخته در جوش و ما بدینسان خام

عاقلان سر عشق نشناسند
کاین صفت نبود از خواص و عوام

عشق عامست و عقل خاص ولیک
چکند خاص با تقلب عام

شمع مجلس نشست خیز ندیم
مه فرو رفت می بیار غلام

دشمنانرا بکام دوست مخواه
دوستانرا مدار دشمن کام

چون برآیی ببام پندارند
که سهیلست یا سپیدهٔ بام

با رخت هر که ماه می‌طلبد
نیست در عاشقی هنوز تمام

سرو با اعتدال قامت تو
ناتراشیده‌ئیست بی اندام

نام خواجو مبر که ننگ بود
اگر از عاشقان برآید نام
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۱۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.