هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و توصیفی، به زیبایی‌های معشوق و ویژگی‌های ظاهری و باطنی او می‌پردازد. شاعر با استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های زیبا، لب، مو، چشم، و دیگر اعضای معشوق را به عناصر طبیعی و گران‌بها مانند لعل، یاقوت، زمرد، و کوثر تشبیه می‌کند. همچنین، از اصطلاحات و تصاویر شاعرانه برای بیان عشق و شیفتگی خود استفاده می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عاشقانه و استفاده از استعاره‌های پیچیده است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال قابل درک نباشد. همچنین، درک عمیق از زیبایی‌شناسی و ادبیات کلاسیک نیازمند سطحی از بلوغ فکری و تجربه است.

غزل شمارهٔ ۷۲۲

ای لب و گفتار تو کام دل و قوت جان
لعل زمرد نقاب گوهر یاقوت کان

زلف تو هندو نژاد لعل تو کوثر نهاد
هندوی آتش نشین کوثر آتش نشان

چشم گهر پاش من قلزم سیماب ریز
و آه جگر تاب من صرصرآتش فشان

کاکل مشکین تو غالیه برنسترن
سنبل پرچین تو سلسله بر ارغوان

هندوی زلف ترا بر شه خاور کمین
زنگی خال ترا بر طرف چین مکان

شام سحر پوش را کرده ز مه تکیه جای
چشمهٔ خورشید را بسته ز شب سایبان

روی تو و خط سبز آینهٔ چین و زنگ
لعل تو و خال لب طوطی و هندوستان

موی میانت که آن یک سر مو بیش نیست
نیست تو گوئی از او یک سر مو در میان

گر چه ز سر تا قدم در شب حیرت بسوخت
زنده دل آمد چو شمع خواجوی آتش زبان
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۲۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.