هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و غنایی، با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا، به توصیف معشوق و جذابیت‌های او پرداخته است. شاعر از عناصر طبیعت مانند گل، لعل، ریحان و نسرین برای توصیف زیبایی‌های معشوق استفاده کرده و احساسات خود را با زبانی شاعرانه بیان می‌کند. همچنین، اشاره‌هایی به اسطوره‌ها و داستان‌های عاشقانه مانند فرهاد و شیرین و ویس و رامین دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عاشقانه و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک نیاز دارد. همچنین، برخی از اشارات اسطوره‌ای و تاریخی ممکن است برای مخاطبان جوان تر نامفهوم باشد.

غزل شمارهٔ ۷۶۷

زهی خطی به خطا برده سوی خطهٔ چین
گرفته چین بدو هندوی زلف چین بر چین

نموده لعل لبت ثلثی از خط یاقوت
بنفشه‌ات خط ریحان نوشته بر نسرین

چو صبحدم متبسم شدی فلک پنداشت
که از قمر بدرخشید رشتهٔ پروین

ز لعل دختر رز چون مراد بستانم
که کشف آن نکند محتسب برای رزین

عجب ز جادوی مستت که ناتوان خفته
نهاده است کمانش مدام بر بالین

چه شد که با من سرگشته کینه می‌ورزی
ز دره مهر نباشد بهیچ رو در کین

اگر چه رفت بتلخی درین طلب فرهاد
نرفت از سر او شور شکر شیرین

گل ار چه هست عروس تتق نشین چمن
گلی چو ویس نباشد بگلستان رامین

چو در سخن ید بیضا نموده‌ئی خواجو
چگونه نسبت شعرت کنم بسحر مبین
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۶۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۶۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.