هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و غنایی، با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های پیچیده، به توصیف معشوق و احساسات شاعر می‌پردازد. شاعر از زیبایی‌های معشوق مانند لب‌های لعل، موهای تابدار و خال هندو سخن می‌گوید و از عشق و دل‌شکستگی خود می‌نالد. همچنین، از عناصر طبیعت مانند ماه، خورشید و شراب برای بیان احساسات خود استفاده می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عاشقانه و استعاره‌های پیچیده است که درک آن برای کودکان و نوجوانان کم‌سال دشوار است. همچنین، ممکن است برخی از مفاهیم مانند شراب و دل‌شکستگی برای گروه‌های سنی پایین مناسب نباشد.

غزل شمارهٔ ۷۹۹

قدحی ده ای برآتش تتقی ز آب بسته
که به آفتاب ماند ز قمر نقاب بسته

نظری کن ای ز رویت دل نسترن گشاده
گذری کن ای ز بویت دم مشک ناب بسته

قمرت بخال هندو خطی از حبش گرفته
شکرت بخط مشکین تب آفتاب بسته

شه عرصهٔ فلک را به دو رخ دو دست برده
رخ ماه چارده را بدو شب حجاب بسته

بامید آنکه روزی کشم از لب تو جامی
من دل شکسته دل در قدح شراب بسته

لب لعل آبدارت شکری فتاده در می
سر زلف تابدارت گرهی بر آب بسته

دو گلالهٔ معنبر شده گرد لاله چنبر
تتقی بر ارغوانت ز پر غراب بسته

دل هر شکسته دل را بفریب صید کرده
من زار خسته دل را بکرشمه خواب بسته

من خسته چون ز عالم دل ریش در تو بستم
بسرت بگو که داری درم از چه باب بسته

بگشای عقدهٔ شب بنمای مه ز عقرب
که شد از نفیر خواجو گذر شهاب بسته
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۹۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۸۰۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.